Een halve eeuw !

Wie had dat gedacht in 1977, toen ik op 14 jarige leeftijd me compleet te pletter reed op de oude brommer van mijn zus boven op een auto. Gebroken rechter bovenbeen, linker knieschijf, vleeswond in het linkeronderbeen en met mijn kop in een gelaagde voorruit, waarbij een deel van het aangezicht rond mijn linkeroog was beschadigd en een pees doorgesneden. Het gebeurde op 6 juli van dat jaar, een mooie zwoele zomeravond op het terrein van Veiling-Noord in Poeldijk, waar we met vriendjes en oude brommers aan het scheuren waren. Een gebeurtenis die als een komeetinslag mijn baan in het leven veranderde. Ongevraagd dus maar met verstrekkende gevolgen. Ik denk wel eens wat er van mij geworden zou zijn als dat ongeval niet had plaatsgevonden. Wellicht een braaf jochie wat zijn LTS-opleiding metselen/betegelen had  afgerond en dan keurig het leven in zou rollen. Nu was het allemaal anders. Eerst twee weken balanceren op het randje van leven en dood. Daarna een lang revalidatieproces. Opstandigheid en woede in de zin van “waarom ik?”, die weer leidde tot een vroegtijdig vertrek van school, want onhandelbaar. Op 15 jarige leeftijd mijn eerste vaste baan in de tuinbouw bij mijn zwager en uiteraard afgekeurd voor militaire dienst omdat mijn benen niet helemaal goed uit de strijd waren gekomen. Nu terugkijkend op mijn verjaardag, denk ik dat alle pijn en moeite wel zin hebben gehad. Ik ben door het ongeluk veranderd van een rustig nieuwsgierig jochie in een strijdbaar mens met een meer dan gemiddeld rechtvaardigheidsgevoel. Dat heeft me gebracht tot wat ik nu ben en een aantal mensen hebben daar wel eens kennis mee gemaakt. In positieve of negatieve zin, maar altijd integer. In die zin kijk ik wel met tevredenheid terug op de 50 jaar die achter me ligt. De jaren hebben me al veel geleerd en ik bemerk dat ik nog dagelijks aan het leren ben. Door verassende en onverwachte zaken, maar ook door gedrag van mensen om je heen. Waarvan je bijvoorbeeld nooit gedacht had dat je daar steun aan zou kunnen hebben, of die je uiteindelijk absoluut niet steunen om onduidelijke redenen of uit angst (waarvoor?). Maar desalniettemin zorgt de leeftijd van 50 jaar er voor dat je weer een stuk genuanceerder naar die dingen kunt kijken. Voordeel blijft dat gekke geheugen van mij. Ik vergeet namelijk niks. Ik kan me vaak jaren en jaren later nog zeer helder herinneren hoe mensen zijn, hoe ik door die mensen bejegend ben en wat hun drijfveren zijn geweest en of ik daar positief of negatief over ben. Ook voor de komende jaren die ik nog mag hopen te maken, ben ik positief gestemd. Het mooie van ouder worden (waar ik vroeger wel tegen op zag) is dat je onafhankelijker wordt in je denken en doen. Althans. Ik ervaar dat zo. Ervaring, levenslessen, herinneringen. Het helpt je bij het relativeren bij de problemen van alle dag. Dat maakt het tot een mooi jubileum. Het jubileum van het leven die altijd gevierd wordt als je een halve eeuw er op het zitten. (P.S. die mosterd heb ik 35 jaar geleden al gevonden)

En wat is die eenheid dan?

Tenminste, ik hoor al zo lang ik mij kan herinneren dat er sprake zou zijn van één Europa. Maar volgens mij is dat toch echt een misvatting. Neem de laatste Eurotop van afgelopen week maar eens als voorbeeld. Een mooi staaltje van “ieder voor zich” en van Rompuy voor ons allen. Die laatste heeft overigens een heel ander Europa voor ogen. Eentje waar meer staatshoofden de afgelopen driehonderd jaar van droomden. Een centraal gezag met daarbij wat tandenloze staten die vooral niet al teveel in hebben te brengen. Zou zo maar het script kunnen zijn van één van de films uit de “Starwars saga”  Oh…….., wacht even. Die film is al gemaakt. (Episode II en III). Misschien dat van Rompuy zijn ideeën over een groot Europa dus uit één van zijn hobby’s heeft gehaald. Neemt niet weg dat we als Nederland gewoon weer de Sjaak zijn, financieel gezien. Zaterdag 9 februari jl. werd de loftromp nog gegeven aan onze zwakste premier ooit die zogenaamd een miljard euro aan korting had veiliggesteld. Maar vandaag wordt al voorzichtig duidelijk dat het toch weer een sigaar uit eigen doos is. Nadat Rutte in eigen land eerst zijn achterban op het gebied van de woningmarkt, ouderenzorg en pensioenen had belazerd, komt het er nu op neer dat via de Europese deal ook de Nederlandse boeren genaaid zijn. Dus die agrariërs die vol hoop bij de vorige verkiezingen overstapte van het CDA naar de VVD weten ook weer waar ze aan toe zijn. Tja en dan heb je nog de diepzinnige opmerking van Rutte’s partijgenote Smit-Kroes, die weer heel anders tegen de Europese begroting aan kijkt. Zij had namelijk gehoopt op 8 miljard extra voor ICT-zaken waarover ze Eurocommissaris is, maar kreeg slechts 1 miljard als speeltje. En dat soort grappen moet je natuurlijk niet met een valse bejaarde uithalen. Vilein gaf ze aan dat Europa niet aan politici over gelaten moet worden. Nogal een boude uitspraak, want ik ken nog een Oostenrijkse kunstschilder die dat ook vond zo’n 75 jaar geleden. Democratie is dus een vies woord in Brussel en de laatste tijd wordt steeds duidelijker wat de Europese commissie daar onder verstaat. In dat licht bezien is de reactie van de Engelsen, die de vorige eeuw ook redelijk alleen stond tegenover een grote tegenstander aan de andere kant van de plas, wel te begrijpen. De speech van premier Cameron, is op dat vlak goed verdedigbaar. Maar niet iedereen was in mineur. De Polen bijvoorbeeld hebben gisteravond de hele avond feest gevierd, terwijl carnaval normaal gesproken niet leeft in dat land. Niet zo gek natuurlijk als je net gehoord hebt dat ondanks het feit dat je de Euro weigert in te voeren, je toch tot 2020 zo’n slordige 106 miljard euro krijgt toegestopt van de Brusselse mastodonten. Verbazing daarom toen ik over die eenheid dacht die zo vaak wordt geroepen als Europa ter sprake komt. Net toen op het journaal bekend werd gemaakt dat Franse havens geblokkeerd worden om Nederlandse vissers te weren. Aan mijn oudere familieleden is het in ieder geval niet meer uit te leggen. Voor de opa en oma’s van mijn kinderen ben ik een plekje aan het zoeken in de tuin om die paar zuurverdiende spaarcentjes te begraven voordat Samson er met zijn tengels aan gaat zitten. Maar dat is weer een heel ander verhaal en daar zal ik later nog wel een blog aan wijden. Want het mag duidelijk zijn dat eenheid in Europa ver te zoeken is, maar dat we op dat vlak in ons eigen landje ook nog voor een uitdaging staan.

Een nieuw begin in een nieuwe omgeving !

Figuurlijk gesproken dan. Want helemaal opnieuw beginnen is het natuurlijk niet. Ooit begonnen na wat vragen of ik ook niet eens wat wilde vertellen via een blog bij weblog.nl, is het afgelopen jaar (2012) niet best geweest met het aantal blogs van mijn hand. Dat was maar deels te wijten aan gebrek aan inspiratie en drukte, maar vooral vanwege het feit dat de provider over ging naar een nieuwe systeem. Die overgang was wel zo ontzettend slecht geregeld, dat deelnemers een half jaar lang niets konden posten. Hele stukken waren verdwenen in de zogenaamde migratie naar de nieuwe software, foto's werden niet meegenomen en inloggen was iedere keer weer een drama. Twee weken geleden kwam er een bericht van weblog.nl dat de hele boel was overgedaan aan Wordpress.com en er weer een nieuwe migratie op stapel stond en toen was ik het zat. Ik had al vaker gezien dat "Blogger" van Google door steeds meer mensen gebruikt werd en dat deze omgeving als redelijk stabiel werd gezien, dus vandaar deze overstap. Gelukkig heb ik al mijn voorgaande blogs wel veiliggesteld en zal de oude website van weblog.nl nog wel even te zien blijven. Maar voor nieuwe berichten moeten jullie hier zijn. Kortom, binnenkort zal ik me weer laten lezen en kan iedereen die daar in geintereseerd is weer met enige regelmaat wat van mij verwachten.