zaterdag 3 november 2018

Hé, Witkamp……………!!!


……. pleur die troep in je eigen bak! Dat was wat ik te horen kreeg vanachter een keukenraam in mijn straat terwijl ik dacht netjes de stront van mijn hond Tommie opgeruimd te hebben in een plastic dichtgeknoopt zakje en in de dichtstbijzijnde vuilnisbak te gooien. Niet zomaar een willekeurige bak. Nee, een bak die achter de schuur van een woonhuis op het openbare deel van de straat staat. Daar staan er altijd wel een paar. U weet wel. Niet op het eigen erf, maar gewoon op de stoep. Verbaasd zei ik hardop dat ik alleen maar de straat schoon wilde houden, want ik heb nou eenmaal zelf een bloedhekel aan hondenstront die blijft liggen. Ja, die afvalbak hoorde bij het woonhuis, maar staat wel altijd op de openbare stoep. Dus de kans dat die beste man gedurende zijn werkweek van alles in die bak gegooid krijgt door langslopende mensen is nogal hoog. Grote vraag is dan ook vanwaar die toch redelijke uitbarsting naar mij toe over dat plastic zakje, waarvan er qua volume ongeveer drieduizend in zo’n grijze bak passen? 

Ik denk dat het te maken heeft met het feit dat deze vriendelijke bewoner gewoon een pesthekel aan mij persoonlijk heeft. Om mijn kop, om mijn familie (het is tenslotte ook een echte Poelukker), of om mijn lokale politieke overtuigingen die ik zo nu en dan in de gemeenteraad mag ventileren? Zeg het maar. Ik heb die beste man overigens nog nooit in mijn leven gesproken, dat is ook niet verwonderlijk in zo’n lange straat, maar de non-verbale houding was mij wel duidelijk. Maar goed. Heb wel een beetje te doen met dit soort lui. Want wel die grijze bak gewoon langs de openbare weg zetten, (erfgrens begint namelijk bij de schuurmuur) en dan mouwen als iemand er wat in gooit. Als je dat irriteert, zet dat ding dan gewoon op je eigen erf, of zeg gewoon in mijn gezicht dat je mij een zakkenwasser vindt. Is dat ook maar duidelijk, toch? Het zakje heb ik voor deze keer maar wat verder gedragen naar mijn eigen bak. Waarbij vooraf maar aangegeven dat als een hondeneigenaar voor mijn deur de stront netjes met een zakje opraapt, hij dat gewoon bij mij in de bak mag gooien.

woensdag 29 augustus 2018

Stilte doorbroken !



Want het is inderdaad al ruim drie jaar geleden dat er iets van mij op dit medium is verschenen. Had ook te maken met de volgende fase in mijn leven. Na de burn-out in 2015 is er namelijk een stuk rust en beheersing gekomen in mijn kijk op het leven en de dagelijkse beslommeringen. Een soort van "restart" waarbij je de goede ervaringen uit het verleden mee neemt en de slechte energievretende persoonlijke reacties achter je laat. Vergt wel de nodige discipline, maar daar krijg je een stuk beter overzicht voor terug. Ik kijk met tevredenheid terug op die roerige periode en kan, samen met mijn directe omgeving vaststellen dat ik er sterker uit ben gekomen. Dat biedt perspectief voor de toekomst. Vandaar dat ik me weer regelmatig zal melden op dit medium met mijn kijk op de dingen die ik belangrijk genoeg vind om ze met andere die daar geïnteresseerd zijn te delen.
Wordt dus letterlijk vervolgd.