Lange vingers !

Zo, het zomerreces heeft wel een beetje lang geduurd hier, maar we zijn er weer bij.

In een paar maandjes tijd is er echter wel weer mega veel gebeurd. Los van alle privé beslommeringen, blijft de aandacht toch getrokken door de waanzinnige gebeurtenissen in politiek Den Haag. Na alle commotie een klein jaar geleden toen de destructieve vormen van het tweede kabinet Rutte zichtbaar werden in het coalitieakkoord met de bijzondere naam “Bruggen bouwen”, is de hoeveelheid kritiek alleen maar toegenomen. Niet alleen vanwege het schaterlachen van Mark of de seksuele escapades van Diederik met zijn persvoorlichter. Nee, de kritiek is vooral inhoudelijk omdat het hele land naar de donder geholpen wordt. De reden daarvoor is dat politieke Den Haag nog verder de kaasstolp heeft dichtgetrokken en nu als ware het een financiële junkie nog meer financiële dope nodig heeft. Dat je daarmee je lichaam sloopt en uiteindelijk sterft, is niet in beeld bij de heren van deze coalitie. Sterker nog, afgelopen week werd er zelfs hulp bijgehaald in de vorm van politiek nietsnut Pechthold, immer machtzoekende Slob en slaafse vd Staay. Het akkoord wat er daarbij uitrolde was er een van een suikerpatiënt die getrakteerd wordt op lange vingers. Nog meer belastingverhogingen, blijvende uitgaven op rariteiten en vooral het korps van rijksambtenaren in stand houden. Gooi daarbij nog eens de positivo campagne van de staatstelevisie (NOS VARA) tegenaan en je snapt dat er geen weg terug is. Opvallend is dat de tweede kamer in de huidige vorm een apparaat is geworden dat de onbestuurbaarheid van Nederland aan toont. Vandaar dat er nu zogenaamde samenwerking wordt gezocht met fracties waarvan dan weer de collega’s in de eerste kamer moeten worden bewerkt. En zo verschuift het politieke zwaartepunt zich van de direct gekozen volksvertegenwoordiging naar de indirect gekozen senaat waarvan men eerst wilde dat die zou verdwijnen, maar nu toch wel handig van pas komt. Dat daarmee duidelijk wordt dat de landelijke politiek iedere geloofwaardigheid verliest, dondert de heren niet. Eenmaal geroken aan de macht en het geld vertonen de Kamerfracties exact hetzelfde gedrag als juist die volk uitbuitende regimes waar men normaal altijd het vingertje naar heft. De uitwerking van al dat gestuntel is duidelijk. Na in de kopgroep gezeten te hebben in de wereld, is ons land zich aan het transformeren naar het Zimbabwe aan de Noordzee op financieel en economisch gebied. Veel mensen zien dat wel, maar zijn nog niet in staat daartegen wat te doen. Dus we nemen nog een lange vinger bij de thee en wachten helaas af.