Ieder jaar hetzelfde liedje. Ronde de vakantietijd spreken we over de zogenaamde “Komkommertijd” als het gaat over de media. Op tv wordt alle bagger die je eerst ook al niet wilde zien eindeloos herhaald en de schrijvende pers komt met zogenaamde bijzondere onderwerpen waarvan je afvraagt wat wij als lezers daar nu mee moeten. Over het zoveelste nieuwe vriendje van Gordon, of dat de haren van Beyonce in de ventilator zijn gewaaid. Nog gekker: Lady Ga Ga die van alles meemaakt wat vooral niets met zingen te maken heeft (waarom heet dat mens niet Lady Go Go?) maar ook bijvoorbeeld dat een koe een of andere provinciale weg heeft overgestoken. Allemaal plots zaken die op de voorpagina’s terecht komen terwijl je jezelf afvraagt of de wereld soms in de zomermaanden stil staat. Volgens mij is dat niet zo. Om je heen zie en hoor je tenminste genoeg serieuze zaken die nieuwswaardig zouden zijn. Maar wat echt opvalt is dat ik zo zoetjes aan het verschil tussen de komkommertijd en de gewone periode niet meer zo kan zien. Recent werd duidelijk dat door bezuinigen het vak van journalist zo’n beetje aan het verdwijnen is. Redacties moeten zich steeds meer behelpen met stagelopers of goedbedoelde amateurs en dat zie je dan weer terug in de diverse stukjes. Een ander fenomeen wat daarmee verband houdt is het steeds dunner worden van de kranten, maar ook de snelheid waarmee social media werkt. Vaak is het nieuws al een paar keer de wereld rond voordat een krant het één of twee dagen later pas publiceert. Dat beschouwend weet ik niet wat nou beter is, want met de steeds oplopende snelheid van het nieuws ontstaat er wel een onrustig beeld. Bij de eerste de beste sirene die gehoord wordt zie je iedereen zijn smartphone pakken om via twitter gelijk te checken waar er wat gebeurd is. Niet alleen irritant maar inderdaad ook onrustig. Terwijl je vroeger rustig afwachtte is er nu geen tijd te verliezen. En met die snelheid is de vraag naar grote hoeveelheden nieuws voor al die hongerige hersencelletjes verklaard. Vandaar dat er veel nieuws gemaakt moet worden door al die uitgeholde redacties en dan kom je al gauw op de kleur van de onderbroek van Willeke Alberti of dat Sabia het nieuwe vrinedinnetje van Rafael zonder BH rondloopt. Lekker boeiend allemaal. Met deze zomermaanden hou ik het daarom maar gewoon bij de echte komkommers. Gewoon lekker fris op een bordje met een dressing erbij. En de krant? Die gebruik ik om de schillen in te doen voor ik ze in de bak gooi.
