Een nieuw Interbellum!
Lastig woord wat niet meer betekent dan de tijd “tussen oorlogen” in. In 1945 eindigde de tweede wereldoorlog die een vernietigende uitkomst heeft gehad op de verhoudingen in de wereld, maar vooral in Europa. Begonnen vanuit de eeuwige strijd tussen Duitsland en Frankrijk, maar vooral aangewakkerd door diepe economische crisis en Babylonische interpretaties van hoe daar uit komen. Ziedaar de opkomende vergelijking met de huidige tijd. Europa is niet meer in opbouw, zoals na de oorlog het geval was. Na de tachtiger jaren was het eigenlijk alleen nog maar uitbouwen van de verworven rijkdom en vrijheid. Veel staten in Europa werden met het economisch succes verblind in een euforie dat alles mogelijk was, zolang je maar samenwerkte. Eén gebied, één munt en één doel. Dat zou moeten leiden naar nog meer welvaart en betere omstandigheden. Idyllisch, blijkt nu. Want Europa is helemaal niet opgebouwd uit één volk met dezelfde belangen en doelstellingen. Europa is ook niet één gebied waar we dezelfde taal spreken, laat staan begrijpen wat we nu tegen elkaar zeggen. Er is vaak gewezen naar Amerika als voorbeeld. Maar ja, daar sprak iedereen Engels en had men de moeite genomen lering te trekken uit de burgeroorlog. Dat gaat niet op voor Europa. Als je één munt nastreeft met één centrale bank en eenduidige begrotingsregels, dan is het enige wat rest dat iedereen zich aan die regels houdt. Dat is dus al jaren niet zo. Daar waar men het wel deed, moet men nu bloeden voor die landen die het nu juist niet deden. Met als gevolg een nu steeds dieper wordende economische crisis die zijn weerslag begint te krijgen in de laagste regionen, namelijk de gezinnen, in Europa. Mensen gaan, door uit blinde paniek besloten bezuinigingen van regeringen, grote stappen terug zetten. Groepen die het altijd goed hadden omdat ze simpelweg door hard te werken konden terugvallen op financiële zekerheid, raken die nu in rap tempo kwijt. Het gevolg hiervan is dat deze groepen in steeds meer landen van Europa onzeker worden en gaan muiten. Dat zal eerst gebeuren via verkiezingen met verbazende uitslagen zoals in Griekenland en Frankrijk. Als er dan niets verbeterd zal daarna het daarna op steeds grotere schaal tussen landen gaan wringen. De Europese unie komt op losse schroeven, de muntunie verdwijnt. De verschillen tussen opvattingen worden groter en uiteindelijk zullen bevolkingsgroepen financieel en economisch dermate met de rug tegen de muur staan dat er nog maar één optie rest: Het grijpen naar de wapens ! Ja, een zwartgallig scenario, ik weet het. En natuurlijk hoop ik dat met de lessen uit het vorige interbellum men voldoende schrik heeft om niet dezelfde fouten te maken als een kleine tachtig jaar geleden. Maar de signalen zijn niet optimistisch, zelfs in Nederland niet waar door het zogenaamde Lenteakkoord (hoe kan je überhaupt zo’n naam verzinnen) van de Kunduzcoalitie, de werkenden keihard zullen worden gepakt om de dure speeltjes van met hun hoofd in de wolken lopende politici en NGO’s te blijven financieren. Ook voor Nederland zal 12 september a.s. gelden als een lakmoesproef als de mensen in de straat eenmaal doorhebben dat hun zekerheden worden weggeslagen. Kortom, het worden spannende jaren in Europa. Geniet nog van vakanties in die mooie Europese landen zolang het nog kan. Want als de vlam weer in de pan slaat, is het gelijk afgelopen met de eenheid en vrijheid van Europa. Dan zal ook duidelijk zijn of we nu in een tweede interbellum leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten