Twee maten of gebrek aan maat houden?

Na lange tijd weer eens een blogje van mijn hand. Door absurde drukte, maar ook vanwege gebrek aan inspiratie, heeft het even geduurd voordat ik weer is wat aan deze blogsite heb toegevoegd. Maar de laatste tijd waren er genoeg zaken die opvielen in zowel onze maatschappij of op globaal niveau. Oorlog in de Oekraïne, strijd in Gaza en libanon en nu ook weer het uiteenvallen van het regime in Syrië. Het zijn stuk voor stuk zaken die prominent door de Nederlandse media voorop worden gezet. Is dat dan al het nieuws? Nee, want er wordt veel overgeslagen.

Neem bijvoorbeeld de jacht op christenen in Afrika, het Midden-Oosten en in sommige delen van Azië. Maar ook het leed van Jezidis, Koerden, Oeigoeren enz. enz. Vergeet ook de onderdrukking en mishandelingen van vrouwen in bijvoorbeeld Iran en een aantal Afrikaanse staten. Veel van deze schrijnende zaken halen het journaal of de voorpagina’s niet. Kennelijk niet interessant voor de redacties of voor de deugers onder de bekende NL-ers. Mij verbaasd het dat er voor nieuws dus kennelijk twee maten zijn of iets nieuwswaardig is of niet.

Zelfde geldt over morele verontwaardiging over oorlogsmisdadigers of bepaalde agressieve en destructieve groepen. Volkomen terecht dat degene die zich zwaar misdragen hebben in WOII worden en werden aangepakt. Niet alleen degene die fysiek hun negatieve bijdragen hebben gehad, maar zeker ook de hardline sympathisanten. Maar kan iemand mij uitleggen waarom ook hier weer met twee maten wordt gemeten? Iedereen weet bijvoorbeeld dat Paul Rösenmuller van GroenLinks een hardline aanhanger was van Mao, Stalin en Pol Pot. Zomaar een paar zogenaamde wereldleiders die tezamen bijna meer massamoorden op hun geweten hadden dan Duitsland zo’n 80 jaar geleden.
Is Rösenmuller hier ooit voor ter verantwoording geroepen, of hem dat ooit gehinderd in zijn carrière?   Nee, sterker nog, dat is hem nooit openbaar voor de voeten gegooid. Hij en nog een aantal dubieuze partijgenoten zijn eigenlijk nooit een strobreed in de weggelegd. Allemaal zijn ze ontzien door de media en opiniemakers en met het verstrijken van de tijd zelfs beloond met de mooiste baantjes. Senator en zelfs voorzitter van ABP (Algemeen Burgerlijk pensioenfonds, de grootste van NL). Je verzint het niet, maar het gebeurd wel.

Moraal van dit verhaal: Terwijl de deugers in ons parlement menen Victor Orban van Hongarije de les te moeten lezen over de rechtstaat en cliëntelisme, kan hij alleen maar constateren dat NL een behoorlijke balk in het oog heeft hangen en eigenlijk als het gaat over consistent en consequent beleid en zelf geen maat weet te houden.